Τρωτότητα υγροτόπων της Αττικής στην κλιματική αλλαγή & Σχέδιο δράσης

Κατά την τελευταία δεκαετία επιδιώκεται να εκτιμηθεί η τρωτότητα φυσικών ή ανθρωπογενών συστημάτων στην κλιματική αλλαγή με ανάπτυξη θεωριών και πρακτικών οι οποίες έχουν αποτυπωθεί στις εκθέσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή.

Οι εκτιμήσεις της τρωτότητας στην κλιματική αλλαγή διενεργούνται στο πλαίσιο ποικίλων πεδίων εφαρμογής και για ποικίλες ομάδες στόχους. Τρία ευδιάκριτα πεδία εφαρμογής είναι: α) η υιοθέτηση μακρόχρονων στόχων για το μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, β) η αναγνώριση ιδιαιτέρως τρωτών περιοχών ή / και κοινωνικών ομάδων για την ιεράρχηση πόρων που θα κατευθυνθούν στην έρευνα για την προσαρμογή και γ) η διατύπωση προτάσεων για τη λήψη μέτρων προσαρμογής σε επιλεγμένες περιοχές και τομείς.

Στο πλαίσιο του εδαφικής συνεργασίας των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ORIENTGATE και της ελληνικής πιλοτικής εφαρμογής «Επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στους υγροτόπους της Αττικής», εκτιμήθηκε η τρωτότητα 10 επιλεγμένων υγροτόπων της Αττικής στην κλιματική αλλαγή, και διατυπώθηκαν προτάσεις μέτρων για τη διατήρηση και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, για το σύνολο των υγροτόπων της Αττικής. Η ερευνητική μελέτη εκπονήθηκε από το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας / Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων (ΕΚΒΥ) σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Αττικής.

Νησιωτικοί υγρότοποι: παγκόσμια αναγνώριση για την Ελλάδα χάρη σε WWF Ελλάς και ΥΠΕΚΑ

Η Ελλάδα φέρνει στο παγκόσμιο προσκήνιο την ανάγκη για προστασία των νησιωτικών υγροτόπων της Μεσογείου, μέσα από ένα ψήφισμα που εγκρίθηκε χθες παμψηφεί από την Ολομέλεια της διεθνούς Σύμβασης Ραμσάρ.
Συγκεκριμένα, στη 12η Σύνοδο των Κρατών Μερών (COP12) για τους υγροτόπους διεθνούς σημασίας, η οποία διεξάγεται αυτές τις μέρες στην Ουρουγουάη, υπερψηφίστηκε με επαίνους σχέδιο ψηφίσματος που υποβλήθηκε πέρυσι από την Ελλάδα και συγκεκριμένα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) που πλέον έχει μετονομαστεί σε ΥΠΑΠΕΝ.
Το ψήφισμα ξεκινάει με την αναγνώριση ότι η λεκάνη της Μεσογείου είναι περιοχή παγκόσμιας σημασίας για τη βιοποικιλότητα, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην πολυνησιωτικότητα και στο γεγονός ότι αποτελεί έναν από τους πλέον δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς του πλανήτη. Στη συνέχεια, καλεί τα κράτη μέλη από τη Μεσόγειο σε θέσπιση καθεστώτος και ολοκληρωμένων στρατηγικών προστασίας για τους νησιωτικούς υγροτόπους, αντιμετωπίζοντας κατεπειγόντως τις σοβαρές ανθρωπογενείς πιέσεις και διασφαλίζοντας τη διατήρηση, τόσο της βιοποικιλότητας, όσο των υδρολογικών, πολιτιστικών και κοινωνικών τους αξιών.
Η σημαντική αυτή εξέλιξη στηρίζεται στη δεκαετή συστηματική δουλειά του WWF Ελλάς, που έχει ως στόχο την προστασία των ιδιαίτερα ευάλωτων στις ανθρώπινες πιέσεις, μικρών και διάσπαρτων στα νησιά πυρήνων βιοποικιλότητας που θωρακίζουν τις παράκτιες περιοχές από τη διάβρωση, αλλά εξαφανίζονται με γοργό ρυθμό.

Το πόσιμο νερό της Γης τελειώνει δείχνει το βαρυτικό πεδίο

Ένας στους τρεις υπόγειους ταμιευτήρες νερού εξαντλείται με ρυθμούς ταχύτερους από αυτούς που αναπληρώνεται, ενώ δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τις ποσότητες νερού που έχουν απομείνει στο εσωτερικό τους.
Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ιρβάιν χρησιμοποίησαν δορυφορικά δεδομένα των δίδυμων δορυφόρων GRACE της NASA, οι οποίοι μετρούν την ένταση του βαρυτικού πεδίου σε όλο τον πλανήτη, για να εξετάσουν τους 37 μεγαλύτερους υδροφόρους ορίζοντες της Υφηλίου.
Ανακάλυψαν ότι οκτώ από αυτούς εξαντλούνται δίχως να αναπληρώνονται με φυσικό τρόπο, ενώ πέντε, συμπεριλαμβανομένης της Κεντρικής Κοιλάδας της Καλιφόρνια δέχονται πολύ “ισχυρές πιέσεις” χωρίς να αναπληρώνονται επαρκώς.
Σημαντικές πιέσεις δέχονται επίσης οι υδροφόροι ορίζοντες στη Σαουδική Αραβία, την Ινδία, το Πακιστάν και τη βόρεια Αφρική. Ειδικότερα, η μέγιστη επιβάρυνση καταγράφεται στην Αραβική Χερσόνησο, της οποίας ο υπόγειος ταμιευτήρας αποτελεί σημαντική πηγή νερού για 60 εκατομμύρια ανθρώπους. Στη δεύτερη θέση είναι η λεκάνη του Ινδού ποταμού στη βορειοδυτική Ινδία και το Πακιστάν και στην τρίτη θέση η λεκάνη Μούρζουκ-Ντιάντο στη βόρεια Αφρική.